im angry. so what.

i wanna choke. i wanna vomit. i wanna escape.

pweh! may nalalaman pa kong "i wanna.."

buysit kasi ang mga series of panaginip ko. nakakadisturb. nung unang beses ayos pa, eh... ang nasasabi ko ay "weird pero ansaya.."pero ngayon.. hindi na weird lang.. strange na rin. pero hindi ko naman kailangang ma-weirdohan.. alam ko naman ang dahilan.

putek! alam ko ang dahilan! pero i'm helpless..para akong langgam na nagsswimming sa isang timba ng tubig..alam kong malalim ito kaya wala akong choice kundi pumasag-pasag hanggang sa maka-abot sa gilid..dammit..

ang masakit pa eh yung sabi ng prof. ko na ang panaginip ay repleksyon ng gusto mong maging.. yung ideal self mo.. putek! nakakagalit talaga ang panaginip! panaginip na nga lang nakakainis pa! nakakainis na ngang mabuhay, nakakainis pang managinip! rrrrrarrrrrr...

ito yung isang bagay na simupa kong hindi ko gugustuhin dahil nang minsang nilululon ko eh napaso lang ako! na tuwing babalikan ko ang desisyong iyon eh gusto kong lamunin ako ng lupa dahil sa katangahan ko..pero bakit ngayon, inaasam ko na naman?! gaga talaga ako..hindi na natuto...hindi na nadala!

hindi ko na alam kung sino ba ang totoo.. yung panaginip ng reflection ng gusto kong ako o yung realidad na ginagawa ko ang mga bagay na gusto ko. sino ba ang liar? wala bang ikatlong self? bat ba kasi ako laging takot? siguro kung tatanungin ako kung ano ang number1 motivation ko, FEAR siguro ang isasagot ko. takot ako... promise talaga. takot ako. isa akong bata na masyadong nag-iisip kaya feeling ko maiiwasan ko ang mga kinatatakutan ko. pero hindi...kakaisip ko kung paano makaiwas, pati yung paraan ng pag-iwas eh kinatatakutan ko na rin. nacocorner na ako. wala na akong matakbuhan ngayon. haharapin ko na ba ang katotohanan na... na...

AHHHHHHHHHHHHHH!

epal!

eh ano ngayon kung aminin kong malungkot ako ngayon?! eh ano ngayon kung aminin ko na naawa ako sa sarili ko? eh ano ngayon kung pathetic ang tingin ko sa sarili ko? would that help me get out of this shadow sa kahit anong liwanag ng paligid eh nagpaparamdam pa rin?! huh!

watta...

ang hirap sa akin, lahat ng bagay na takot ako eh yun yung bagay na ako.
takot ako sa mga gusto kong gawin at gusto kong magkaroon. takot ako. takot talaga. scared.

somebody help me please?

akala ko naman kasi kapag natakot ako sa sarili ko at pinilit maging "matalino" eh makikita ko na ang kasiyahan. pero hindi. what robs me off my happiness is the mere fact that i'm working hard for it.

pero ang kasiyahan na hinahanap ko ay walang sweldo..walang katuturan ang pagtatarabaho. mabuti pang tumanga na lang at maghintay ng mangyayari. tumanga hanggang maubos ang reserved sa reservoir. hanggang malusaw ang insides ng stomach dahil sa gastric juices. hanggang maging thick enough ang wire ng memories. hanggang may makapansin na hindi talaga ako masaya. hangang may maka-gets na i'm a mess and i need help. hanggang may tao diyan na gigising sa akin mula sa bangungot ng masasayang panaginip at mula sa maligayang buhay na nakakapagod. hanggang may pumutol sa buhok ni rapunzel at may humalik kay sleeping beauty. tutulala muna ako at palilipasin ang oras sa paraisong gawa sa takot na paikot-ikot sa mundong alam ng lahat na isa lamang malaking palabas..