Thursday, August 04, 2005
la lang
being addicted to something or someone daw is a sign of being far from independence. ayun sa nagsulat non, mahina ka kapag hindi mo kayang mag-survive (medyo exag ang term) kung wala ang isa o ilang bagay sa buhay mo.
my stand on this? ewan.. kung sasabihin kong "i agree", para ko na rin sinabing sobrang dependent ako... pero kung i will disagree, baka sabihin defensive ako. hayy.. teka! parang sa pananalita ko eh hindi nga ata ako independent eh!! haha.. joke lang, effects lang yan!
sa totoo lang, i disagree... what if it's your passion? like fighting for your rights? like eating chocolates? playing dance maniax? sleeping on the mainlib? climbing routes? laughing? doing something over and over again because you think you need it is not being dependent on that thing...para sa akin, it's being independent enough to set aside everything para sa bagay na makakapagsatisfy sa gusto mo.
pero paano naman kung yung bagay na iyon ay nakakasama na sa iyo tulad ng pagkaadik sa drugs or yosi? if that's the case, naging independent ka nga sa pagpili pero kung talagang mature enough ka na, balang-araw, magigising ka at marerealize mo na mali ka... at ang pinakamahalaga, natuto ka from that mistake na alam mong desisyon mo kaya pananagutan mo.
naisip ko nga rin, paano kung tao yung kinaadikan mo tulad ni Haydn o ni Mark-Jennylyn love team (acknowledgements to kate and ruth)? Independent pa rin bang desisyong iyon? but on answering that inquiry, mas magpo-pop pa na question: to what extent na ba ang ka-adikan? i'll put it on a generalized opinion at mag-iistate ako ng isang irrelevant na statement pero kung matalino ka ay magegets mo (emperor's new statement, ika nga!): no one can never know a person wholly.
gets?
hayyy.. anu ba yan! kasi bat nio ba pinapakialaman kung gusto nilang bumili ng shirt na may mukha ni Haydn?! what's strange about that? hindi mo ba alam na kaya ka nagawa ay dahil din sa kaadikan ng nanay at tatay mo sa... sa... sa... sa isa't isa! hindi porket hindi nila kilala personally ang isang tao eh disgrace na na katuwaan ang taong iyon.
once again, generalized ang sagot na iyon.
isa pang sitwasyon ng kaadikan ay sa isang total stranger na madalas mong nakikita pero hindi mo kilala personally. nasa tamang pag-iisip pa ba ang isang taong handang magsinungaling para sa taong hindi nga alam kung humihinga pa ba siya? yung tipong sa sobrang ka-adikan ay hindi nagrereply sa mga text messages na wala ang name nung kinaaadikan niya... sane pa ba ang ganoon?
well, this situation applies to me. Not only that i used my experiences on defining this situation but i also have been through a lot of times asking myself why i have the tendency to be like that.
sa totoo lang, finding the answer won't change me, pero at least, maiintindihan din ako ng mga tao (sana nga..). siguro kasi i love meeting new people in very stange ways, minsan weird pa nga eh.. siguro rin kasi , i feel that my life is my own work of fiction. na bka balang araw, kapag ako na mismo ang nagsusulat para sa buhay ko, pwede kong ibalik ang mga unknown characters na ito at gawin silang close sa akin. wla lang... eh kasi dun ako sumasaya!
stop.
(this is the point when my entry starts to get blurry. kapag pinagtatanggol ko ang sarili ko)
honestly, while i am writing this, dun ko lang tinaatanong sa sarili ko kung bakit ako naadik sa strangers. i know this isn't love. this isn't crush. this isn't admiration. para lang silang mga characters sa sarili kong fabricated series of events... ewan! hindi ko talaga alam! gets nio ba?! ahh.. i can't put it in words... para silang queen sa isang chess game. iba't ibang moves ang pwede kong ipagawa sa kanila pero meron ding mga exceptions--- external factors na out my control. gets?
laruan ba un?!
barbie?
haha.. ewan! ang mean ko nman kung oo... pero pwede talaga eh! hindi ko naman sila kinakausap, just mere imaginations (yaaack...ampangit na ata pakinggan!). basta!!! barbie-wlang pakiramdam... pwedeng bihisan pero kahit anong gawin ko hindi sila magrerespond! gets na ba?
addiction may usually connote a negative impression. pero looking at it closely, it might just be a misidentified source of satisfaction and pleasure. unless, you are hurting yourself or anybody else, pwede pa rin naman siyang iconsider na safe. kaya independent ka man o hindi, i'm sure mag-aagree ka na you can never get addicted to something na nakakasakit sa yo. there will always ba a reason kaya mo babalik-balikan ang bagay na iyon. and that reason is the rationalization behind your acts. tama na iyon! kaya find your reason.. at bahala ka na! basta ako, adik pa rin kay .....
"there's something about you, i can't quite figure out.
everything she does is beautiful..."
my stand on this? ewan.. kung sasabihin kong "i agree", para ko na rin sinabing sobrang dependent ako... pero kung i will disagree, baka sabihin defensive ako. hayy.. teka! parang sa pananalita ko eh hindi nga ata ako independent eh!! haha.. joke lang, effects lang yan!
sa totoo lang, i disagree... what if it's your passion? like fighting for your rights? like eating chocolates? playing dance maniax? sleeping on the mainlib? climbing routes? laughing? doing something over and over again because you think you need it is not being dependent on that thing...para sa akin, it's being independent enough to set aside everything para sa bagay na makakapagsatisfy sa gusto mo.
pero paano naman kung yung bagay na iyon ay nakakasama na sa iyo tulad ng pagkaadik sa drugs or yosi? if that's the case, naging independent ka nga sa pagpili pero kung talagang mature enough ka na, balang-araw, magigising ka at marerealize mo na mali ka... at ang pinakamahalaga, natuto ka from that mistake na alam mong desisyon mo kaya pananagutan mo.
naisip ko nga rin, paano kung tao yung kinaadikan mo tulad ni Haydn o ni Mark-Jennylyn love team (acknowledgements to kate and ruth)? Independent pa rin bang desisyong iyon? but on answering that inquiry, mas magpo-pop pa na question: to what extent na ba ang ka-adikan? i'll put it on a generalized opinion at mag-iistate ako ng isang irrelevant na statement pero kung matalino ka ay magegets mo (emperor's new statement, ika nga!): no one can never know a person wholly.
gets?
hayyy.. anu ba yan! kasi bat nio ba pinapakialaman kung gusto nilang bumili ng shirt na may mukha ni Haydn?! what's strange about that? hindi mo ba alam na kaya ka nagawa ay dahil din sa kaadikan ng nanay at tatay mo sa... sa... sa... sa isa't isa! hindi porket hindi nila kilala personally ang isang tao eh disgrace na na katuwaan ang taong iyon.
once again, generalized ang sagot na iyon.
isa pang sitwasyon ng kaadikan ay sa isang total stranger na madalas mong nakikita pero hindi mo kilala personally. nasa tamang pag-iisip pa ba ang isang taong handang magsinungaling para sa taong hindi nga alam kung humihinga pa ba siya? yung tipong sa sobrang ka-adikan ay hindi nagrereply sa mga text messages na wala ang name nung kinaaadikan niya... sane pa ba ang ganoon?
well, this situation applies to me. Not only that i used my experiences on defining this situation but i also have been through a lot of times asking myself why i have the tendency to be like that.
sa totoo lang, finding the answer won't change me, pero at least, maiintindihan din ako ng mga tao (sana nga..). siguro kasi i love meeting new people in very stange ways, minsan weird pa nga eh.. siguro rin kasi , i feel that my life is my own work of fiction. na bka balang araw, kapag ako na mismo ang nagsusulat para sa buhay ko, pwede kong ibalik ang mga unknown characters na ito at gawin silang close sa akin. wla lang... eh kasi dun ako sumasaya!
stop.
(this is the point when my entry starts to get blurry. kapag pinagtatanggol ko ang sarili ko)
honestly, while i am writing this, dun ko lang tinaatanong sa sarili ko kung bakit ako naadik sa strangers. i know this isn't love. this isn't crush. this isn't admiration. para lang silang mga characters sa sarili kong fabricated series of events... ewan! hindi ko talaga alam! gets nio ba?! ahh.. i can't put it in words... para silang queen sa isang chess game. iba't ibang moves ang pwede kong ipagawa sa kanila pero meron ding mga exceptions--- external factors na out my control. gets?
laruan ba un?!
barbie?
haha.. ewan! ang mean ko nman kung oo... pero pwede talaga eh! hindi ko naman sila kinakausap, just mere imaginations (yaaack...ampangit na ata pakinggan!). basta!!! barbie-wlang pakiramdam... pwedeng bihisan pero kahit anong gawin ko hindi sila magrerespond! gets na ba?
addiction may usually connote a negative impression. pero looking at it closely, it might just be a misidentified source of satisfaction and pleasure. unless, you are hurting yourself or anybody else, pwede pa rin naman siyang iconsider na safe. kaya independent ka man o hindi, i'm sure mag-aagree ka na you can never get addicted to something na nakakasakit sa yo. there will always ba a reason kaya mo babalik-balikan ang bagay na iyon. and that reason is the rationalization behind your acts. tama na iyon! kaya find your reason.. at bahala ka na! basta ako, adik pa rin kay .....
"there's something about you, i can't quite figure out.
everything she does is beautiful..."
// posted by hello there @ 7:10 AM 
