im angry. so what.

bakit kaya ganun?

bawal ata na sumaya ako nung araw na iyon.. soooooobrang nakakatamad nang ikwento dahil nonsense lang naman! ilang seconds lang iyon na pwede kung maisip para macheer-up ako pero P500 pa ang naging kapalit!! grrr.. talaga!

"there is no such thing as free lunch."

hindi naman iyon ang hiniling ko in the pers place ah!! grrr talaga! edi sana nagbabind na ako ng self-published novelette ko ngaun! grrr...limang daang piso ang kapalit ng ilang segundong pekeng kasiyahan na hindi man lang tumagal sa isip ko dahil alam ko naman na peke nga lang ito! limang daan para sa pagkukunwari. limang daan para sa pagsisikreto ng walang kwentang bagay. limang daan para sa pagloko sa sarili. limang daan... arrr.. asan ka na???!!?!??

ayan tuloy.. pag sinabing grad ball.. ang una kong maiisip..

limang daan!!!


arrr... kainis kasi walang dapat sisihin kundi ako na hindi nilagay sa wallet ang limang daan...
grrrr...


wala talagang kwenta ang araw na iyon. parang antagal hinantay pero pagdating nung mismong araw, wala man lang akong maalalang dapat na alalahanin dahil wala talagang kwenta to the highest level!



Han Kyung-Jung: Sorry...you must hate me now...

Hae Won: Even if I did, what can I do? When I see you, all I can do is smile.

awww..mushiness again!
galing yan sa Lure of the wolf/temptations of the wolf/romance of their own--- handaming title!

ang ganda ng role ni tae sung dahil ang asteg niya magmahal. hindi siya perpektong lover dahil may mga times na nagiging selfish siya. pero madalas, nasasaktan siya dahil sa pagsasakripisyo. madalas din siyang magkunwari na hanggang kapatid lang si nuna pero basta.. asteg ang character niya.. masyadong makatotohanan. feeling ko si tae sung ang character na binase ng author sa katauhan niya. masyado kasing realistic ang mga desisyon niya. flawed ang structure ng kanyang character dahil magulo. hindi maexpress ng mabuti ng author ang character niya dahil masyadong complex dahil nga probably, sarili niya iyon. ganoon kasi yung experience ko tuwing sumusulat ako, parang ineexpect ko sa readers na magegets na nila ang personality ng self-based character ko kasi ako gets na gets ko siya... basta ganun iyon!!

narealize ko lang na ang hirap itago ng sarili kapag nagsusulat. kahit anong gawin kong pag-iwas na isama ang experiences ko sa istorya, nangyayari pa rin dahil saan pa ba ako kukuha ng ideya kundi sa buhay na alam na alam ko. dati pa naman naiirita ako sa mga taong ginagawang almost autobiography ang nobela nila. parang iniisip ko, duh!? wlaa na ba silang ibang alam isulat?!!? tapos ngayon ganun din ako...

dapat talga maranasan ang isang bagay bago maintindihan.


kaya dapat, panoorin niyo ang lure of the wolf! hindi siya ganoon kaganda.. dramatic medyo pero ang ganda talga ng character ni Tae-sung! kamukha nga siya ni penelope eh!! wahehehe.. la lng.. hala! pero ewan.. nakikita ko talga si pen sa mata at ilong ni tae sung... gwapo naman iyon noh! kaso sabi ni kate mas gwapo si hae won.. kaso medyo unrealistic ng character niya... tipong dreamboy masyado.. yOko ng ganun eh.. basta!!



galing sa novel kung saan inadapt ang lure of the wolf:

"Nuna. don't hold hands with Hae-Won..o_o.. you can't give him a peck on the cheek either..o_o.. and you can't kiss Hae-Won..o_o.. and... don't sleep with him.."

"STOPP!!!!-_-..please stop. T_T!! Hae-Won's nothing to me! and why are you minding my business!! T_T"

"Because it's NUna...^-^"

"but you just met me yesterday!?!"

"Because it's Nuna...^-^"

"-_-... as i was saying..."

"because i searched you for a long time... and... beacuse i just found you... and... because you're that special..."